بسم الله الرحمن الرحیم

متأسفانه اکثریت مردم امروز نسبت به عوالم وجودیشان غریبند و به آن شناخت ندارند و غذای متناسب هر عالم را به روحشان نمی دهند . برای همین روحشان قدرت درک عوالم بالا را ندارد و وقتی راجع به عالم معنا صحبت می کنیم ؛اکثرا هاج و واج می مانند که این حرفها یعنی چه ؟! 

برای همین است که ما تا امروز در وجودمان کوتوله مانده ایم و به بچه ی یک ساله ای می مانیم که هر چه عشق و محبت را برایش معنی کنی ؛ همچنان حیرت زده به تو نگاه می کند . چرا ؟ چون سن و سال او کم است و بزرگ نشده و در عالم و دنیای یک جوان هجده _ بیست ساله قرار نگرفته ؛ لذا معنی و مفهوم عشق را ادراک نمی کند؛ چون در عالم جوانی قرار نگرفته .

بچه ی یک ساله برای اینکه به آن فهم و ادراک برسد ؛ باید غذای متناسب با جسمش را بخورد تا تن و جسم او قد بکشد .به محضی که بالغ شد وقوای درونی او فعال شد ؛ خود بخود  در عالم جوانی قرار می گیرد و زیبایی آن عالم و طعم شیرین عشق و محبت را می چشد و ادراک می کند .

 پس ما که تا امروز روحمان رشد نکرده و همچنان کوتوله فکر می کنیم و اندیشه ی بلند نداریم و معنای واقعی عشق را که بزرگان می گویند را ادراک نمی کنیم و عشق های کذایی دنیا را با آن حقیقت عشق اشتباه گرفته ایم ؛ به این سبب است که غذای متناسب با روحمان را نخوردیم و رشد نکردیم . تنها و تنها راهی که ما می توانیم به عوالم وجودمان راه پیدا کنیم ؛ این است که غذای متناسب با روحمان را بخوریم ؛ بعد کم کم خودت می بینی که روحت دارد بالنده و بزرگ می شود و خود بخود پا به عوالم وجودت می گذاری و کم کم بینش تو به هستی عوض می شود و عالم عشق واقعی را درک میکنی .آنچه تا دیروز برای بدست آوردنش تلاش می کردی ؛ امروز پوچی آن را می بینی و امروز واقعیت هستی را جور دیگر می بینی و به افکار واهی و تو خالی دیروز خود می خندی .